..................................................................................................................................
บทกลอนสอนคน
กวางหลงเขา
อันความสวยของสตรี เป็นสิ่งที่มากความหมาย ดุจขุมทรัพย์นับไม่ได้ แต่ต้องจ่ายให้ถูกธรรม อย่าทนงว่าทรงสวย เที่ยวชำรวยอย่างลุ่มล่าม จะเสียท่าเพราะหน้างามงาม หน้าจะนองไปด้วยชลนา อันพรานป่ามันฆ่ากวางไพร กวางก็ตายไปอย่างว่า พวกพรานเมืองเรืองมายา มันใช้เงินตราเป็นลูกธนู มันเลือกยิงแต่สาวสวย ถึงจะไม่ม้วยแต่ต้องอดสู ยิงแล้วมันเลี่ยงไม่เลี้ยงดู แล้วแม่หนูจะน้ำตานอง มันเจ็บลึกนึกสะท้อน คิดถึงศรที่พรานมันส่อง ตัวอย่างมีอยู่มูลมอง ซึ่งผิดทำนองประเพณี เขาลือกันฉาวเล่ากันกระฉ่อน ทั่วเขตนครทุกวันนี้ แผ่นดินไทยสมัยจิ๊กกี๋ ประกวดเทพีแฟชั่นโชว์ ไปเดินฉายให้ชายชม เป็นที่นิยมของของพวกจิ๊กโก๋ ไม่อับอายในมโน ไม่ทันจะโตก็พาลตกตม เหมือนกวางโง่เที่ยวโชว์รูป เลยถูกตระคลูบไปสู่สม พอช้ำโชกโศกระทม ร้าวระบมเมื่อปลายมือ เพราะรักสนุกจึงทุกข์ถัด โอ้แลเห็นชัดกันบ้างละหรือ ใครเขารู้ก็พากันลือ เสียชาติเสียชื่อชาวประชา เป็นลูกสาวใครพ่อแม่ก็เสีย หากเป็นเมียผัวก็เศร้า หากเป็นลูกเป็นเต้า ก็พลอยอายเขาไปทั่วเขตนคร นี่แหละโทษของความสวย ที่หลงชำรวยอย่างสำส่อน เหมือนกวางสวยต้องม้วยมรณ์ เมื่อมาต้องศรธนูพรานฯ | 
